อุณหภูมิเป็นตัววัดว่าบางสิ่งร้อนหรือเย็นมากน้อยแค่ไหน เป็นปริมาณทางกายภาพ สามารถวัดอุณหภูมิได้ในรูปของพลังงานจลน์ของอนุภาคซึ่งกำหนดอัตราการเคลื่อนที่ของอนุภาคที่เคลื่อนที่ภายในวัสดุ ถือเป็นการวัดผลเฉลี่ย ยิ่งอุณหภูมิสูงขึ้นเท่าใดการเคลื่อนที่ของอนุภาคในสสารก็จะเร็วขึ้นเท่านั้น
สามารถวัดอุณหภูมิได้โดยใช้เทอร์โมมิเตอร์หรือเครื่องมือวัดอุณหภูมิซึ่งใช้ระบุมาตราส่วนเพื่อวัดอัตราความร้อนหรือความเย็นของร่างกาย เมื่อให้ความร้อนแก่สารพลังงานจลน์ของอนุภาคจะเพิ่มขึ้น ส่งผลให้ปริมาตรหรือมวลของสารเปลี่ยนแปลงไป
หน่วยหรือมาตรวัดที่ใช้กันอย่างแพร่หลายในการวัดอุณหภูมิคือเซลเซียส สามารถวัดอุณหภูมิได้โดยใช้องศา มีการปรับเทียบโดยการทำเครื่องหมายจุดคงที่สองจุดบนร่างกาย ช่องว่างระหว่างจุดคงที่ทั้งสองที่ทำเครื่องหมายไว้นี้แบ่งออกเป็นจำนวนคงที่ที่เรียกว่าองศา
หน่วยการวัดอุณหภูมิ
เมื่อนานมาแล้วกลุ่มนักวิทยาศาสตร์ พวกเขาคิดค้นมาตราส่วนอุณหภูมิ นักวิทยาศาสตร์พบว่ามีบางสิ่งที่มีอุณหภูมิใกล้เคียงกันเสมอ:
- น้ำจะแข็งตัวที่อุณหภูมิ 0 °C, 32 °F หรือ 273.15 K.
- น้ำเดือดที่อุณหภูมิ 100o C หรือ 373.15 K.
- อุณหภูมิภายในร่างกายมนุษย์โดยทั่วไปจะอยู่ที่ 37 °C หรือ 98 °F
ศูนย์สัมบูรณ์ (Absolute Zero)
อุณหภูมิที่เย็นที่สุดที่สังเกตได้คือศูนย์สัมบูรณ์ ที่ศูนย์สัมบูรณ์ อะตอมและโมเลกุลจะหยุดนิ่งและไม่มีพลังงานความร้อนในการเคลื่อนไหว ศูนย์สัมบูรณ์จะถือว่ามีอุณหภูมิที่ 0 K, -459 °F หรือ -273.15 °C เป็นอุณหภูมิสัมบูรณ์ต่ำสุดที่บันทึกไว้ ที่อุณหภูมินี้ ไม่สามารถกำจัดพลังงานออกจากสสารหรือสารใดๆ ในรูปของพลังงานความร้อนได้
SI หน่วยอุณหภูมิ
หน่วยอุณหภูมิ SI คือเคลวิน (Kelvin) เขียนย่อแทนโดย K. ซึ่งลอร์ดเคลวินเป็นผู้คิดค้น แม้ว่านักวิทยาศาสตร์มักใช้หน่วยองศาเซลเซียสหรือเซนติเกรด (°C) แต่หน่วยเคลวินก็ยังได้รับความนิยมในการนำมาใช้ในทางวิทยาศาสตร์
มาตราส่วนอุณหภูมิเคลวินเรียกอีกอย่างว่ามาตราส่วน S.I. เป็นที่ยอมรับว่าเป็นมาตรฐานสากลสำหรับการวัดอุณหภูมิทางวิทยาศาสตร์
สูตรการเปลี่ยนหน่วยจากองศาเซลเซียสไปเป็นเคลวิน
Temperature in Kelvin = Temperature in C + 273
หน่วยเคลวินนิยมใช้ในงาน:
- การวัดทางวิทยาศาสตร์
- การกำหนดอุณหภูมิสี