เครื่องวัดอุณหภูมิ (Thermometer) เป็นอุปกรณ์ที่ใช้วัดอุณหภูมิหรือไล่ระดับอุณหภูมิ เครื่องวัดนี้มีองค์ประกอบสำคัญสองประการ: (1) เซ็นเซอร์อุณหภูมิ (2) กระบวนการในการแปลงการเปลี่ยนแปลงนี้เป็นค่าตัวเลข (เช่นสเกลที่มองเห็นได้ซึ่งถูกทำเครื่องหมายไว้บนเทอร์โมมิเตอร์แบบปรอทแก้วหรือการอ่านข้อมูลดิจิตอลในแบบจำลองอินฟราเรด) นิยมใช้กันอย่างแพร่หลายในเทคโนโลยีและอุตสาหกรรมในการตรวจสอบกระบวนการในอุตุนิยมวิทยาในการแพทย์และในการวิจัยทางวิทยาศาสตร์
เทอร์โมมิเตอร์แบบดิจิตอลเป็นเครื่องมือตรวจจับอุณหภูมิที่พกพาได้ง่ายมีโพรบแบบถาวรและจอแสดงผลดิจิตอลที่สะดวก วิธีการทำงานของเทอร์โมมิเตอร์ดิจิตอลขึ้นอยู่กับประเภทของเซ็นเซอร์ ประเภทของเซ็นเซอร์ประกอบด้วยตัวตรวจจับอุณหภูมิความต้านทาน (RTD), เทอร์โมคัปเปิลและเทอร์มิสเตอร์ แต่ละประเภทมีข้อดีและข้อเสีย
เครื่องตรวจจับอุณหภูมิความต้านทาน (RTDs) คือขดลวดลวดหรือบางส่วนของแผ่นฟิล์มบางที่มีการเปลี่ยนแปลงของความต้านทานต่อการเปลี่ยนแปลงของอุณหภูมิ พวกเขาวัดอุณหภูมิโดยใช้ค่าสัมประสิทธิ์อุณหภูมิบวกของความต้านทานไฟฟ้าของโลหะ ยิ่งร้อนแรงเท่าไรค่าความต้านทานไฟฟ้าก็จะยิ่งสูงขึ้น แพลตตินั่มเป็นวัสดุที่ใช้บ่อยที่สุดเนื่องจากเป็นวัสดุเชิงเส้นในช่วงอุณหภูมิที่ใกล้เคียงมีความแม่นยำสูงและมีเวลาตอบสนองที่รวดเร็ว RTD ยังสามารถทำจากทองแดงหรือนิกเกิล แต่วัสดุเหล่านี้มีช่วงที่ จำกัด และมีปัญหากับการเกิดออกซิเดชัน องค์ประกอบ RTD มักจะยาวสายเหมือนสปริงล้อมรอบด้วยฉนวนและล้อมรอบด้วยเปลือกโลหะ
อุณหภูมิร่างกายปกติอยู่ที่ประมาณ 98.6 องศาฟาเรนไฮต์ (° F) หรือ 37 องศาเซลเซียส (° C) อุณหภูมิของคุณมักจะแตกต่างกันตั้งแต่ 1 ถึง 2 ° F หรือ ½ ถึง 1 ° C อุณหภูมิของคุณมักจะลดลงในตอนเช้าและเพิ่มขึ้นในระหว่างวัน และมากที่สุดในช่วงบ่ายหรือเย็น
